Sisli ve yalpalı bir deniz: Narsisizm

Narsisizm, insanın eksikliğe olan tahammülsüzlüğü ve buna karşı oluşturduğu büyüklenmeci tavır, sahte kimlik ve özbenlik denilebilir. Narsisistik birey, hayatından memnun değildir çünkü ne yaparsa yapsın bir yanı hep eksik hisseder ve bu eksiklik öyle ağır hissettirir ki kişi bir savunma olarak belki de şöyle de denilebilir; bir başkaldırış olarak, sahte ve onda eğreti duran bir benlik oluşturur. Narsistik birey, sandığımızdan da fazla bir oranda toplumda yer edinmektedir. Literatüre göre, eskiden nevroz ağırlıklı vakalar olurken şimdilerde narsisizm yani nevrotik bireyin patolojik olarak gerisinde olan birey daha fazladır. Bu durum şunu da akla getirmektedir; toplumun patolojisi gittikçe artıyor mu? Nevrotik birey; temelinde çelişkiler, çatışmalar barındıran ve patolojik olarak sağlıklıya daha yakın olan bireyken, narsistik birey borderline spektrumunda olan yani bölme mekanizmasına sıklıkla başvuran ve patolojisi daha ağır olan bir yapılanmadadır. Tabi ki tüm bunlar bilinçdışı savunmalardır diyerek önemli bir hatırlatma yapalım. Bana narsisiistik birey acılar içerisinde kıvranan ama belli etmeyen hatta öyle ki tam tersiymiş gibi davranan ve bende bir bebebeği anımsatan bir fenomen gibi gelir. Belki de yetişkin bedeninde henüz çocuk olan bir birey. Günümüzde o denli çok konuşuluyor ve maalesef birçok ruhsal acı için olduğu gibi narsisizm için de ciddi ve tahrip edici etiketlemeler yapılıyor ki bu durum beni endişelendiriyor. Hiç bir ruhsal eksiklik, kişinin bilinç düzeyinde yaşanmadığı gibi, bilinç düzeyinde aktive olmamaktadır, o zaman neden 'narsistiklere böyle davranın, onlardan uzak durun' vs. gibi söylemler artmakta ve bu söylemler maalesef toplumda bir karşılık bulmaktadır. Bu soru oldukça düşündürücü. Şunu hep hatırlamakta fayda var ki; hiçbir ruhsal eksiklik, büyük ve negatif söylemlere maruz kalmamalı çünkü bu bu acıyı yaşayan bireyde büyük bir boşluk yaratmakta ve onu sisli ve yalpalı denizine terk etmektedir.